Geen Lala meer.

Ik zit altijd heel braaf in mijn stoel te wachten tot er kindjes komen om met mij te spelen maar deze keer mag ik iets mooi's laten zien.

                          Er is  weer een kindje geboren in de familie.

                               Veerle is haar naam mooie naam he.

Vorige week bracht Tante Post dit kaartje en daar hoort natuurlijk een lala bij.
Maar ja toen bleek dat er geen lala meer op voorraad was.

Dus werd er driftig gezocht naar de plastic tas met de gewassen schapen jas want die moest toch ergens in de kast liggen.

Mopper mopper ik hoorde het wel maar dan kun je maar beter niets zeggen totdat de zak gevonden is.

Ergens in een oude koffer met natuurlijk hoe kan het anders ook allemaal lapjes kwam de tas tevoorschijn.

Een flinke pluk van de zachte wol wordt op tafel gelegd.

Lijkt mij wel wat veel voor een kopje maar oke zal wel nodig zijn.

Dan begint het plukken en trekken want er zit toch altijd nog wel iets van rommel in zo'n gewassen jas en dat hoort niet in een poppen kopje.

En kijk nou geen een maar drie kopjes zijn er gemaakt.

Ik denk ook een paar voor de voorraad daarom was er zo'n grote pluk wol nodig.

Dan komt er noch zachte flanel uit de koffer en worden er vierkante en driehoekige  lapjes geknipt.

De naaimachine komt er aan te pas en maakt van de vierkantjes driehoeken voor het lijf en van de driehoeken mutsjes.

Nu zijn ze klaar en mag ik ze laten zien zo mooi en lekker zacht.

Morgen krijgt Veerle haar popje en kan ze er heerlijk mee gaan slapen en knuffelen.

Maar afgelopen week heb ik deze 

ook nog gezien wat dat moet worden is voor mij nog een vraag.

Afwachten dus.

Ik ga weer zitten op mijn plekje op de stoel wachten tot er kindjes komen om met mij te spelen en ga ik rustig zitten kijken want vanavond zullen er ook wel weer mandjes gemaakt worden.

Fijne week allemaal.

Groeten

marga beer.

Genen.

Genen ach wij hebben ze allemaal mee gekregen.
Leuke waar je blij mee bent maar sommige waarvan ik som denk he nou doe ik iets waar ik vroeger altijd van dacht "dat zal ik later nooit zo doen" maar ja dat zijn de Genen.

Van mijn  ouders geboren en getogen in Haarlem en IJmuiden heb ik volgens mij  ook iets van zee Genen meegekregen. Ook al ben ik geboren in het Oosten van dit landje een keer per jaar wil ik graag de zee zien.

Vandaar dat manlief en ik afgelopen tijd een rondje Zeeland hebben gedaan.

Walcheren was als eerste aan de beurt en als traditie fietsen wij dan van Domburg naar Vlissingen waar op dat moment een paar schepen van de Sail Amsterdam lagen aangemeerd.

Het enorme schip uit Rusland.

En de matrozen van datzelfde schip.

Met hun enorme petten waarbij ik mij afvroeg  welk formaat bord zou als patroon gediend hebben voor de bovenkant van deze petten.

Een zeemeeuw zou er een prachtige landingsplaats aan hebben.

Na een weekje fietsen met ook een bezoek aan Middelburg is het inpakken en verder naar Schouwen Duiveland.

Op de kop van Schouwen kun je op een bankje heerlijk de zee overzien.

Op het hek zitten ter nagedachtenis aan overleden mensen plaatjes gemonteerd.

Uit de opschriften blijkt dat ook zij heel veel liefde voor de zee hadden en er vaak op het bankje te vinden waren.

Dan is er Zierikzee met huisjes aan het water die een prachtig uitzicht hebben over de haven.

En natuurlijk een bezoek aan de nieuwe gezellige winkel van.

Haar

 Natuurlijk kom je daar niet alleen om te kijken.

Maar wel met een paar lapjes om mandjes te maken.

En een patroontje voor een schattig klein quiltje.

En ook in Dreischor weer die prachtige huisjes die in een kring rondom de kerk zijn gebouwd.

Dan op de fiets terug onder de dijk langs de Oosterschelde naar Burgh Haamstede.

Ik weet nu wat in Zeeland een Zeeuwse wind route inhoud.

Met een elektrische fiets die halverwege de tocht zegt doe het lekker zelf de wind op kop en de regen die in bakken naar beneden komt is fietsen even minder leuk.

In Renesse is er een lief en klein tuincentrum waar ik graag een bezoekje breng en natuurlijk kan ik het niet laten plantjes te kopen er is altijd wel een plekje in de tuin wat nog vulling gebruiken kan.

Op de terugweg naar de camping fiets je door een prachtig duinpad met uitzicht op zee  langs de grijze duindoorn met haar prachtige oranje bessen.

Maar wij hadden  geluk er kwamen ook nog zonnige dagen.

Dus op naar Voorne Putten.

En vandaar op de fiets naar Goedereede.

Wat een prachtig lief plaatsje.

Waar de mensen nog vertrouwen hebben.

Je zoekt een sier kalebas uit het kistje doet het geld in het doosje en dat is het.

Ik hoop toch zo dat het vertrouwen niet geschonden wordt.

Vanuit Rockanje fiets je rond het Brielse meer naar Brielle.

Met aan de ene kant de  mooie natuur

 maar aan de andere kant 

de havens 

en vrachtboten over het water.

Ook dat is een onderdeel van Nederland.

Het weer was niet altijd even prettig maar het is maar goed ook dat dat iets is waar wij niet over te beslissen hebben.

Manlief en ik hebben genoten mijn zee Genen zijn weer helemaal bijgekomen en mijn handwerk Genen kunnen aan de slag zeker met dit weer buiten.

Vanaf morgen kom ik weer blogjes lezen en ga ik ook daar weer van genieten.

Groeten

Marga